Het is weer november.. Langzaamaan wordt het buiten weer kouder. De meeste groenten in de moestuin hebben hun beste tijd gehad en we zijn nu aan het genieten van de laatste druiven. In de tuin hebben we nog aardperen, worteltjes en knolselderij staan.
Onze haan heeft weer een dik verenjasje aan. Het was zo’n sneu gezicht toen hij rond september in de rui was.. er was niks meer van zijn stoere voorkomen over. Alleen een kaal nekje met wat uitstekende pennen waaruit nu weer nieuwe veren zijn gegroeid.
Elke ochtend worden we verrast met een vers eitje bij het ontbijt. Ze doen het nog steeds, die kippen van ons. Ik was benieuwd of ze ook een ‘winterstop’ hielden, maar tot nu toe gaat het nog goed. De laatste tijd zitten ze lekker dicht tegen elkaar aan, om elkaar een beetje warm te houden. Wie de warmte ook een beetje opzoekt, is Sofietje. Mick zag er een leuk speelkameraadje in, maar helaas was dit niet wederzijds. Nadat we Mickey hadden buitengesloten ging Jacobus gewapend met een bakje opzoek naar Sofietje, maar eenmaal gevangen ontsnapte ze weer. Ik hoop dat ze op de een of andere manier weer naar buiten is gegaan, want ik houd niet zo van muizen in huis :P.
In de zomer is het mooi wonen op deze plek, maar zo in de herfst zijn er ook mooie tafereeltjes te zien. Toen ik gister laat in de middag thuis kwam van het werk werd het al een beetje schemerig. De lucht was blauw met roze strepen. De maan kwam al een beetje tevoorschijn en weerspiegelde in het water voor ons huis. Ik stapte uit de auto om de post op te halen en zag moeder zwaan voorop, vier jonge zwanen (net zo groot als de volwassen zwanen, maar nog bruin van kleur) in een rijtje erachter en vader was de hekkensluiter. Zo schreden ze sierlijk door het water, waarover een grijze laag mist hing. Wat een mooi gezicht! En kun je je dan voorstellen dat je helemaal niks hoort? Geen auto’s, pratende mensen, alleen de wind.. Opslag was ik mijn drukke dag vergeten en stapte ik zo de rust binnen. Heerlijk!
Nu het buiten wat kouder wordt, heb ik weer wat meer behoefte aan een warm ontbijtje. Er stonden nog steeds quinoavlokken in de kast waar ik nog van alles mee wil doen, dus vanochtend was een goed moment om eens wat uit te proberen. Ik had nog nooit eerder pap gemaakt met quinoavlokken, maar mén.. Wat is dit lekker! Vooral in combinatie met anijs en honing. Toen ik deze pap proefde, proefde ik in gedachten ook een vleugje earl grey. Om de anijssmaak extra op te halen, is het lekker om 50 ml earl grey thee mee te koken. Dit ontbijt vult ontzettend, dus kijk welke portie goed voor jou is. De portie in dit recept is goed voor een grote of twee kleine.
\
(edit; nadat ik dit bericht had getypt vond Jacobus onze witte kip dood in het hok.. :(, ze ligt nu begraven achter onze kas.)
Quinoavlokkenpap met gekarameliseerde banaan
| Type recept | Ontbijt |
| Aantal personen | 1 |
| Totale tijd | 15 minuten |
Ingrediënten
- 40 gr. quinoavlokken
- 150 ml amandelmelk en 50 ml getrokken earl grey thee of 200 ml amandelmelk
- 3 abrikozen
- 2 dadels
- theelepel anijszaadjes
- theelepel kaneel
- klein scheutje vanille
- naar smaak; agavesiroop
- 1 banaan
- eetlepel honing
Werkwijze
- Kook de quinoa in de amandelmelk en earl grey op laag vuur. Laat lekker pruttelen tot de vlokken zijn ingedikt.
- Snijd ondertussen de banaan in plakjes en bak in olijfolie op matig vuur in een koekenpan. Draai na 3 min. om en bak de andere kant ook. Druppel wat honing op elk plakje en laat nog even op zacht vuur staan, zonder dat de plakjes verbranden.
- Snijd ondertussen de abrikozen en dadels in kleine stukjes en voeg toe aan de quinoa.
- Roer goed door elkaar en voeg na een paar minuten de rest van de ingrediënten toe.
- Haal de pap van het vuur, serveer in een kommetje met de plakjes banaan er bovenop.
- Geniet!
Geef een reactie