Maak kennis met onze tuin

Je hebt het vast wel eens in een blog van Nelleke gelezen. En anders is er wel eens iets op haar foto’s voorbij gekomen. Wij hebben het geluk dat we rondom onze kleine woning een stuk grond hebben. Het andere geluk is dat we op het platteland wonen en niet in de stad, maar ik kan mij ook heel goed voorstellen dat de meningen daarover verschillen. Het stuk grond rondom onze woning is op dit moment zo’n 900 vierkante meter groot. Een tuin met genoeg ruimte om er hele leuke dingen mee te doen. Wat we dan ook doen.

Nelleke heeft mij gevraagd om zo één keer per maand een verhaal te schrijven over onze tuin. Dat doe ik met alle plezier, ik vind schrijven leuk werk. Op dit moment is het nog veel te koud om buiten aan de slag te gaan, dus daar kan ik niet over schrijven. Ik heb in de kas al wel een slamengsel in de volle grond gezaaid, en ik heb wat zomerprei voorgezaaid, maar nu het ’s nachts -9 graden is heb ik weinig hoop dat dit al gaat lukken. Maar dat hoort bij tuinieren. Je probeert wat. Vaak lukt het, soms ook niet. Ik heb de nieuwste drie exemplaren van onze 6 knotwilgen gesnoeid, daar is het de tijd voor. Er wordt niets weggegooid, iedere gesnoeide tak wordt in drieën verdeeld. Het dikste deel worden stammetjes voor de borders in de tuin, het middendeel wordt bewaard voor latere doeleinden en ik versnipper het dunste deel. Dit wordt nieuwe ondergrond voor de paden in de moestuin en voor bodembedekking in de sier- en kruidentuintjes.

Nu dit een eerste verhaaltje uit een serie wordt, begin ik met een voorstelrondje. Ik laat je kennismaken met hoe onze tuin er op dit moment uitziet. Van siertuintjes en kruidentuinen tot onze moestuin en kas. Het wordt een wat langer verhaal dan ik hierna voor de blogs ga doen, maar dat komt vaker voor met introducties. Heb je vragen over onze tuin? Met behulp van het contactformulier kun je je vragen of opmerkingen laten weten. Ik help je graag verder!

Het oog wil vaak ook wel wat. We hebben niet één grote siertuin, maar verschillende halve cirkels en kleine hoekjes her en der. Ik probeer altijd zoveel mogelijk variatie in de soorten planten te krijgen. Ik kijk niet naar wat er wel en niet bijelkaar ‘past’. De natuur doet ook maar wat, en dat vind ik een mooi uitgangspunt voor een tuin. Zo door de jaren heen kom ik er steeds meer achter dat je een mooie tuin krijgt door diversiteit. Hoe meer soorten hoe beter. Er komen dan namelijk ook automatisch heel veel diverse soorten dieren op af en dan ben je echt bezig een stukje hele bijzondere natuur om je heen te creëeren. Zeker de laatste twee jaar verbazen Nelleke en ik ons over de soorten dieren die een voorkeur voor onze tuin hebben.

Een ree die vrolijk onze klimop staat te consumeren? Een ijsvogeltje op de brugleuning die onze sloot voor huis gebruikt als visstek? Twee grote bonte spechten die samen een vetbol in tweeën hameren? Twee zwanen die letterlijk voor onze deur een nest bouwen en samen 5 prachtige jongen ter wereld brengen? Acht paartjes spreeuwen onder onze dakpannen? Een familie van zo’n 30 mussen? Altijd één roodborstje? Tientallen andere vogelsoorten zoals vuurgoudhaantjes, winterkoninkjes en boomkruipers? Een paartje Vlaamse gaaien? Honderden vlinders in onze bloemen? Kikkers en padden in het vijvertje in de moestuin? Heel veel bijen en andere insekten? Soms geloven Nelleke en ik onze ogen niet. Maar het is de diversiteit die haar werk doet. Ik geloof niet in regels, maar dit zou er eentje kunnen zijn. Zorg voor diversiteit.

In tegenstelling van wat veel mensen vinden, beschouw ik gras een beetje als onkruid. Ik ben veel tijd kwijt aan maaien en al dat grasafval moet je ook weer kwijt zien te raken. Ik heb een tijdje met gras gemulcht, dat wil zeggen dat je de ‘blote’ aarde bedekt. Ik heb nu dan ook geleerd dat, als je met gemaaid gras mulcht, je ook gras mulcht waar al zaden in kunnen zitten. Waardoor je van bijvoorbeeld je moestuin een prachtig grasveld maakt. Wieden is niet mijn lust en mijn leven, maar ik moet behoorlijk wieden om dat gras weer weg te halen. Maar een grasveld is aan de andere kant ook leuk. We kunnen er met Borre, onze bruine labrador retriever, op rondrennen. En in het gras liggen met een goed boek en een bakje thee inclusief overheerlijk baksel van Nelleke is ook geen straf.

Als je mij zoekt ben ik op deze plekken te vinden. Nelleke vind je hier ook wel, maar als ze haar armen volgeladen heeft met aardbeien, bessen, vruchten en groenten is ze meestal zo weer verdwenen. Onze moestuin is iets van 80 vierkante meter. Hier maak ik compost, vind je een klein vijvertje, verschillende looppaden van gerecycelde en versnipperde eigen wilgentakken, bessenstruiken, aspergeplanten, heel veel aardbeien en diverse kruiden. Met daar tussendoor de verschillende groentes. Het traditionele tuinieren in rechte rijtjes heb ik achter mij gelaten, soort bij soort doe ik ook niet meer. Ik kijk naar de natuur en ook in de moestuin…, doe gewoon maar wat. Je kunt werkelijk waar duizend boeken kopen over tuinieren, maar ga gewoon lekker aan de slag en leer van wat je meemaakt. Dat werkt het beste.

We hebben een bescheiden kas van zo’n drie bij vier meter. Ruim voldoende voor wat we er mee doen. Aan de ene zijde van heb ik het gestel van een blauwe druif bij alle aluminium spijlen langs laten groeien. Dat gestel heeft drie jaar nodig gehad om de juiste vorm te krijgen en is nu zo’n 9 jaar oud. Aan de andere zijde van de kas heb ik nu het gestel van een witte druif klaar. Die plant is nu drie jaar jong. Beide gestellen groeien bij alle dakspanten omhoog. Dit geeft twee prachtige voordelen. In de zomer wordt het zonlicht getemperd door alle groene bladeren, in september hebben we véél overheerlijke en megazoete druiven. Verder staat er een grote werkbank in de kas voor diverse opkweekwerkzaamheden en groeien er tomaten, paprika’s, plukkomkommers en slamengsels.

Voor nu…, geniet van het stukje aarde waar jij je handen in vies mag maken en tot het volgende blog.

Jacobus