April doet wat hij wil

Maart roert zijn staart, april doet wat hij wil en als het regent in mei is april voorbij. Zomaar drie gezegden die van toepassing zijn op het jaarlijkse voorjaar. Ok…, de laatste is niet helemaal echt, maar die gebruik ik geregeld. Waarna mensen mij meewarig gaan aankijken. En daarna met hun hoofd schuddend weglopen. Afgelopen week hebben we alle vier de seizoenen meegemaakt. We kregen een harde herfstwind voor onze kiezen met grote hagelstenen en zware stortregens, er is nog flinke nachtvorst geweest, we hebben een zwak lentezonnetje gezien en ineens was er een dag dat het 18 graden Celcius was. April doet inderdaad wat hij wil.

Voor mij zijn meerdere dingen belangrijk in een tuin. En zéker in onze tuin. Respect voor de natuur is de belangrijkste. Daar vallen mensen, dieren en planten onder. Ik weiger bestrijdingsmiddelen en kunstmest te gebruiken. Dat heb ik ook nog nooit gedaan. Om de gezondheid van Nelleke en mij te beschermen maar ook van Borre, onze twee katten, kippen, bijen en alle dierlijke gasten die we elke dag in onze tuin verwelkomen. Tuinieren doe je wat mij betreft samen met de natuur. In fabrieken gemaakte mest en chemische bestrijdingsmiddelen werken tégen de natuur.

Met behulp van onderstaande drie foto’s wil ik je laten zien wat ik bedoel met ‘respect voor de natuur’. Op de eerste foto zie je een tomatenplantje in onze kas. Op de tweede foto zie je een druppelaar van een automatisch irrigatiesysteem die druppels water laat vallen in een ingegraven plantbakje. Over het irrigatiesysteem ga ik in een later blog nog schrijven, nu leg ik het plantbakje even uit.

Ik geef water het liefst aan de wortels van een plantje. Niet aan de steel. Daarom giet ik geen water op de grond rondom de steel. Ik graaf een plantbakje in die ik gebruik om water in te geven. Iedere avond vul ik gewoon het bakje en omdat er kleine gaatjes onderin zitten stroom het water langzaam de grond in. Waar de wortels van de plantjes zijn te vinden. Je voorkomt hiermee dat de stengel gaat rotten en je zorgt ervoor dat de plant zijn wortels naar beneden stuurt en niet naar boven. Waardoor de plant steviger wortelt. Op de derde foto zie je een stokje in het plantbakje staan. Een stokje?

Ik schreef het al. Natuurvriendelijk tuinieren is bij ons in de tuin het allerbelangrijkste. En daar horen stokjes bij. Zo’n plantbakje is vrij diep en heeft erg steile zijkanten. Omdat wij natuurvriendelijk tuinieren is er een enorme hoeveelheid dieren bij ons te vinden. Waaronder heel veel kevertjes, torretjes en spinnetjes. Als die per ongeluk in zo’n bakje vallen komen ze er nooit weer zonder hulp uit. En als ik dan ’s avonds met mijn gieter langskom en de bakjes volgiet valt dood door verdrinking hen ten deel. En dat is wel het laatste wat ik wil. Daarom de stokjes. Zo kunnen de beestjes weer uit de bakjes klimmen. Natuurlijk tuinieren zorgt ervoor dat je over dit soort dingen gaat nadenken. Heel belangrijk!

Ondanks dat ik veel in de tuin ben te vinden hou ik mij nog niet zo bezig met het planten van nieuwe groentes of planten. Ik wacht rustig tot alle vaste planten zich laten zien zodat ik weet waar nog ruimte is en ik ben veel aan het wieden. In de kas kweek ik nieuwe groentes op, op dit moment doperwtjes, zomerprei, tuinbonen, kidneybonen, koriander, stokroos voor de siertuin, gewone boontjes, komkommer, struikkomkommer, courgettes en ik doe een opkweektest met biologische knoflook. Behalve de knoflookteentjes zijn alle zaden van eigen teelt. Daar zit een logische gedachte achter. Ieder jaar verzamel ik eigen zaden uit de tuin. Want iedere generatie is een plant beter aangepast aan onze plek. Waardoor ik de kans op ziektes verminder. Verder staat buiten in de moestuin al wat broccoli, ik heb enkele aardappelen gepoot en wortels, bietjes, blonde, roze en rode ui, sjalotjes en lenteuitjes geplant.

De laatste jaren gebruik ik technieken uit de permacultuur in de tuin. Daar ga ik later nog op terug komen. Wat ik zelf ook belangrijk vind is biodiversiteit. Bij ons vind je in de moestuin ook vaste planten. Dat doe ik om bijen te lokken en ook als voedselplanten voor onze eigen bijen. Zo zie je nu al het longkruid in bloei staan. Waar veel hommels op af komen. En die pakken meteen de bloesem in de perzik- en abrikozenboom even mee. Waardoor die bevrucht worden. En dat is dan weer precies de reden waarom ik een plant als longkruid in de moestuin heb staan. Het is maar één voorbeeld, maar dit is de manier waarop ik het liefst met de tuin bezig ben. Alles helpt elkaar. En zo hebben we meer dan 50 soorten favoriete planten van bijen in onze tuin staan.

Nelleke heeft ‘m nog niet zien hangen, maar kijk eens op de foto hierboven. Een al rood wordende aardbei in onze kas. Nelleke is verslaafd aan aardbeien en deze is speciaal voor haar. Het is een beetje een ding bij ons…, de eerste aardbei krijgt Nelleke. Nu maar hopen dat ze dit blog zelf niet leest en ik de kans krijg haar deze aardbei te geven.

Voor nu…, geniet van het stukje aarde waar jij je handen in vies mag maken en tot het volgende blog. En heb je vragen? Stel ze gerust, ik beantwoord ze graag!

Jacobus